Special moments

18 maart 2017 - Cotonou, Benin

Afgelopen tijd ben ik natuurlijk weer lekker druk geweest op de Africa Mercy en in de OR!

Buiten mijn werk om hier geniet ik ook volop van alles wat om mij heen gebeurt. Er zijn 2 speciale momenten die ik even met jullie wil delen.

  • Missionaries of Charity

Missionaries of Charity is een centrum dat achtergelaten baby’s en peuters opvangt. Zij bieden ook opvang voor kinderen die leven met HIV en gehandicapten. Er wordt gezorgd voor zieke en ondervoede kinderen die samen met hun moeder kunnen verblijven. Ze wonen m et z’n allen in een community, waar 11 baby’s, 17 kinderen in de leeftijd van 3 tot 6 jaar en 2 tienermeisjes wonen. In deze community wonen ook nonnen die zorgen voor alle kindjes en andere zaken.

Mercy Ships biedt de mogelijkheid om dit weeshuis met een kleine groep te bezoeken. Toen we aankwamen werden we meteen super enthousiast begroet. De kinderen zongen heel luid liedjes om ons te verwelkomen. De kinderen sprongen gelijk tegen je op, want ze wilden allemaal opgetild worden. als het even kon het liefst allemaal tegelijk! Totaal niet afwachtend of verlegen dus.

We begonnen met het voorlezen van een verhaal uit de Kinderbijbel. Hier worden de verhalen die verteld worden ook uitgebeeld in een soort toneelstukje. Natuurlijk speel je mee! Het grappige was dat we de lokale taal, Fon, moesten na spreken zodat de kindjes het ook begrepen. Nog steeds heb ik totaal geen idee waar het verhaal over ging en dus al helemaal niet wat ik dus eigenlijk gezegd heb!

Wij MercyShippers kregen alleen maak aanwijzingen wat we moesten doen: Slapen, zwaaien, lopen en ga zo maar door…

Na dit lachwekkende spel zijn we met de kindjes gaan knutselen. Het is mooi om te zien dat kinderen hier al blij zijn met het maken van een ketting van foam figuurtjes. Ze hebben niet veel nodig om zich blij en gelukkig te voelen. Aandacht is voor hen belangrijker dan het hebben van veel speelgoed. Zelfs ballonnen waren een hit! Ze vonden het geweldig als we er gezichtjes op tekenden. Prachtig om hun enthousiasme te zien!

  • VVF ladies

Op zondag heb ik in de ward een speciale “Dress Ceremony” bijgewoond voor 3 fistula patiënten.

In ontwikkelingslanden leven meer dan 2 miljoen vrouwen dagelijks met de gevolgen van VVF. Dit is veelal te wijten aan gebrekkige of geen medische en prenatale zorg, bekkenvernauwing door ondervoeding, cultuur of traditionele bevallingsmethoden.

De vrouwen die een lang durende bevalling doormaken zijn high risk op het krijgen van een VVF (Vesico Vaginale Fistel), ofwel een opening tussen blaas en vagina. De baby kan niet op natuurlijke wijze het geboortekanaal passeren en de vrouwen kunnen tot meer dan 7 dagen aan het bevallen zijn. In onze Westerse wereld krijgen vrouwen met deze problemen een sectio. Het babyhoofdje blijft voortdurend drukken op de bloedvaten die naar de blaas toelopen, waardoor de bloedtoevoer naar de weefsels afgesnoerd wordt en de weefsels necrotisch worden en afsterven. Hierdoor ontstaat een opening tussen de blaas en de vagina. Het trieste is dat de baby de bevalling in >90% van de gevallen niet overleeft.

De moeder heeft niet langer controle over haar blaas en wordt letterlijk een outcast in de community. In veel gevallen worden deze vrouwen verstoten van hun familie en gemeenschap en leven ze in isolatie. Voor hen voelt het alsof hun leven over is.

Op het schip zijn we sinds 3 weken begonnen met het opereren van dit soort vrouwen om hen weer een toekomst te bieden. Afgelopen zondag was de Dress Ceremony, waarin het herstel en de vrijheid van de eerste 3 herstelde patiënten werd gevierd.

Het is zo speciaal om te zien hoe deze vrouwen transformeren van onzeker en buitengesloten naar stralende persoonlijkheden. Vanuit Mercy Ships krijgen ze prachtige Afrikaanse jurken. In de ceremonie krijgen de patiënten de kans hun verhaal te delen. Dit is heel indrukwekkend en confronterend om naar te luisteren. Het is moeilijk voor te stellen en te bevatten dat deze vrouwen al zo’n 20 jaar kampen met deze aandoening en al die tijd een eenzaam bestaan leven. Alle 3 de vrouwen zeiden niets terug te kunnen doen als dank, behalve het zingen van hun lied van lof aan God. De manier waarop de Afrikaanse vrouwen hier los gaan met dansen is geweldig om te zien!

Foto’s

6 Reacties

  1. Piet en Trudie:
    18 maart 2017
    Mooi Suzanne, wat een belevenis, mooi beschreven verhaal!
  2. Arianne:
    18 maart 2017
    Ook dit verhaal is weer bijzonder!!
    Fijn dat je het met ons alle wil kan en mag delen. Groetjes Arianne
  3. Hetty Menzel:
    18 maart 2017
    Ha Suzanne,
    Na jouw verhaal gelezen te hebben, denk ik voor de zoveelste keer....Wat hebben we het toch goed in ons kikkerlandje.....
    Jij maakt het toch maar allemaal mee daar ...Denk , dat je het nu al allemaal niet meer zou willen missen. Wat een belevenissen...
    Maar het is vlug weer voorbij....
    Heel veel groetjes Hetty...
  4. Monique:
    19 maart 2017
    Hoi Suzanne,
    Wat een indrukwekkend verhaal...Zo erg dat er zo met de mensen omgegaan word. Maar heel fijn dat jullie die lieve mensen daar kunnen helpen. Jullie doen heel goed werk daar. Een prachtig feest voor die drie vrouwen met prachtige jurken en mutsen. Maar ook zeer dankbaar. En zo ook de kinderen in het weeshuis zo dankbaar, maar ook heel fijn dat jullie samen met de kinderen gespeeld en geknutseld hadden. Veel respect voor alles wat jullie daar doen. Ik heb een heel goed beeld gekregen van Mercy ships en familie.
    Ook fijn dat jullie even hebben genoten van het zwembad bij het hotel. Even ontspannen.
    Dank je wel voor je mooie verhaal.
    Een knuffel van Kem en veel liefs. Xxx
  5. Monique:
    19 maart 2017
    Hallo Suzanne,
    Ik heb je verhaal samen met Monique, en ik vond het heel mooi wat je gedaan hebt. Ik ben blij dit gezien te hebben wat je werk daar was.als je thuis bent zie ik misschien nog meer van je.
    Goede reis weer naar huis ,tot zo weer.
    Groetjes oma
  6. Maria:
    19 maart 2017
    Hoi Suzanne,

    Weer zo'n levensecht verhaal waar wij in onze wereld helemaal niet bij stilstaan.
    Nog eventjes en je bent weer terug met een rugzak vol verhalen en ervaringen. Misschien raak je er wel een beetje aan verslaafd.

    Groetjes en tot binnenkort.

    Maria en Bert