Arrivé!

Bonjour!

Na een hele lange tijd wachten kan ik nu eindelijk zeggen: Ik ben op de Africa Mercy!

Maar laat ik bij het begin beginnen, want er valt zoveel te vertellen :)

Voorafgaand aan mijn geweldige tijd hier is al een hele periode met mailen, plannen en papierwerk gegaan. Het aanmelden voor Mercy Ships is een heel proces.

In mei 2016 had ik eindelijk al mijn papieren klaar en kon ik ze inzenden via de Mercy Ships application site: ‘Thank you for submitting your final application information. Your application will be under proces.’

Vanaf dat moment is het dus afwachten, want alle ingezonden papieren, referenties en reviews ondergaan verschillende beoordelingen om te bepalen of je de goede kwalificaties hebt om, in mijn geval, als operatieassistente bij Mercy Ships te mogen werken.

Zoals al zo vaak gehoord, wachten is ook een werkwoord. Ik was dan ook wel ontzettend enthousiast toen er een mailtje in mijn inbox verscheen “Congratulations! You have been accepted to serve on board the Africa Mercy!

Maar toen duurde het dus nog meer dan een half jaar voordat het eindelijk zover was. De laatste week voor vertrek hadden mijn lieve vrienden en familie geheel onverwacht zelfs nog een afscheidsfeestje geregeld! Big surprise! Enorm geslaagd, het was een super gezellige dag! Een ongelooflijk mooie en overheerlijke taart en ’s avonds ook nog een uitje met z’n alle om heerlijk te gaan eten. Het was geweldig, ik ben jullie er nog steeds ontzettend dankbaar voor!

Toen was het vrij snel vrijdag 10 februari, de dag van vertrek. Al om 5 uur ging de wekker en kon het avontuur beginnen. Mam en Joyce vergezelde mij onderweg naar het vliegveld in Brussel. Vanuit daar zou ik in 9 à 10 uur, met een tussenstop in Abidjan, naar Cotonou in Benin vliegen. Bij de incheckgate stonden al meerdere Mercy Shippers. Het is natuurlijk erg fijn is om al wat mensen te ontmoeten.

Mede door mijn Mercy Ships T-shirt en de speciale visumafspraken kwam ik snel door de douane. Gelukkig is mijn bagage samen met mij aangekomen in Benin, dus dat was ook een opluchting. Buiten stond iemand van de organisatie ons Mercy Shippers al op te wachten en mochten we instappen in een Mercy Ships jeep. Het was al later op de avond, dus helaas ook donker en konden we niet heel veel zien van de omgeving. Niet dat het een hele lange rit was, het duurde maar ongeveer 10 tot 15 minuutjes.

Het schip ligt aangemeerd in de haven van Cotonou. Vanaf de port gate naar het schip moet je een busje nemen, omdat lopen tussen het grote vrachtverkeer te gevaarlijk is. Aangekomen bij het schip wordt eerst je temperatuur gemeten en moet je je handen wassen. Dit alles ter voorkoming van een nieuwe Ebola uitbraak of andere ziektes.

Het was wel prachtig om na zo’n reis aan te komen bij het schip! Het voelt toch als een soort thuiskomen, ook al had ik nog nooit een voet aan boord gezet.

Bij aankomst werden we ook vriendelijk onthaald. Er werden ons weer allerlei formulieren voorgeschoteld om in te vullen en we kregen onze eigen naambadge en een cabinsleutel. Gelukkig hoefde we geen hele speurtocht af te leggen, maar werd ik netjes naar mijn cabin gebracht. Mijn huisje voor de komende weken is op deck 4 en heeft huisnummer 4337. Het is een 4 berth cabin, wat niet meer inhoud dan dat ik nog 3 kamergenoten heb. Ik heb het geluk om in het onderste bed slapen. Blijkbaar is dat dus echt een dingetje als je nieuw bent en ook nog het onderste bed krijgt.

Mijn kamergenoten sliepen al, dus ik ben maar snel en zo stil mogelijk mijn bed ingedoken en heb proberen wat te slapen. Dat was nog niet zo gemakkelijk, want ik had al heel wat indrukken opgedaan.

Zaterdagmorgen heb ik geprobeerd wat uit te slapen, maar er moest ook ontbeten worden en dat kan maar binnen bepaalde tijden. Samen met Nina en Michaela, mijn mede Mercy Shippers, had ik afgesproken in de eetruimte. Het zijn hele gezellige meiden en we besloten die ochtend naar de textiel- en craftsmarket te gaan met een shuttlebusje. Ze verkopen daar echt de meest prachtig gekleurde stoffen. Heel veel Afrikaanse vrouwen lopen hier rond in prachtig handgemaakte jurken. Met z’n drieën hebben we stof gekocht met een Afrikaans patroontje. Op zondagen komt Thomas de Tailor langs op het schip en natuurlijk hebben wij daar even een afspraak gemaakt om onze eigen scrubcap/OK-mutsje kunnen laten maken van dat stof. Dan horen we er tenminste echt bij!

Op de craftsmarket verkopen de lokale mensen al hun zelf gemaakte voorwerpen, waar we natuurlijk echt alles moesten komen bekijken.

In de avond zijn Michaela en ik op de A ward/afdeling gaan spelen met wat ziekenhuiskindjes. Laten we zeggen dat het een soort memory moest voorstellen. Heel leuk om te zien dat ze zonder je te verstaan zoveel plezier kunnen hebben samen en met ons.

Onze zondag was echt een rustdag. In de ochtend hebben we een service bij HOPE center, Hospital Out-Patient Extension, bijgewoond. Dit is een off-ship gebouw van Mercy Ships waar patiënten kunnen verblijven. Na een operatie verleent HOPE center een veilige en schone omgeving om een goede recovery en follow-up voor de patiënten mogelijk te maken.

De medewerkers van HOPE center houden iedere zondag een service, een soort religieuze bijeenkomst voor Mercy Ship en alle patiënten. Er werd veel gezongen en gedanst met de mensen. Een beetje onverwacht kwam een van de moeders haar dochtertje naar mij toebrengen zodat ze  samen met mij kon dansen. Het was een meisje met een enorme hazenlip die nog een operatie moest krijgen. Het is leuk om te zien dat de lokale bevolking binnen de Mercy Ship gemeenschap als volwaardig meetelt in tegenstelling tot hoe ze in hun eigen gemeenschap vaak behandeld worden. Verder werd er werd veel voorgelezen in Fon wat de lokale taal hier is en in het Frans. Gelukkig was er wel een vertaling.

’s Middags zijn Michaela  en ik samen met een ander groepje meiden naar een ijssalonnetje geweest. Dat was wel even lekker afkoelen, want het is warm (32OC) en behoorlijk vochtig buiten.

Op het einde van de middag ben ik nog even naar deck 7 geweest om even te relaxen en een boekje te lezen bij het zwembad. Dit was dus een best relaxte dag, ook heerlijk!

Dat was het wel even voor nu!

Up next: Mijn OK-oriëntatie en de eerste week OK!